Ας Γκρεμίσουμε τα Τείχη Ανάμεσά μας!
‘‘Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.’’ Κ.Π.Καβάφης
‘‘Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.’’ Κ.Π.Καβάφης
Στις 9 Νοεμβρίου του 1989 το Τείχος του Βερολίνου, γνωστό και σαν Τείχος του Αίσχους κατέρρευσε.
Και τι άλλο από απόλυτο Αίσχος θα μπορούσε να ήταν ένα Τείχος που χώρισε μια χώρα στα δύο, χώρισε έναν λαό με κοινή γλώσσα και κοινή ιστορία.
Ένα Τείχος που χρειάστηκε μόλις δύο μέρες για να σηκωθεί, στις 12 και 13 Ιουνίου του 1961 και 28 χρόνια για να γίνει κομμάτια και θρύψαλα ντροπής.
Στην Ευρώπη, υπάρχει ακόμα ένα Τείχος που στωικά περιμένει την ώρα που θα πέσει. Αυτό, που χωρίζει τη Λευκωσία στα δύο. Έφτασε ο καιρός να πέσει και το τείχος της μαρτυρικής Κύπρου, να φύγει ο τελευταίος στρατός κατοχής από την Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου