...Μάιος και Ιούνιος του 2006 στις μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών, οι
δυνάμεις των ΜΑΤ ξυλοκόπησαν επανειλημμένως φοιτητές. Η κυβέρνηση, δια του τότε
υπουργού δημοσίας τάξης, αναγόρευσε τους αστυνομικούς σε "πραίτορες" και
υπερασπιστές της δημοκρατίας. Λίγους μήνες αργότερα ο άγριος ξυλοδαρμός φοιτητή
στη Θεσσαλονίκη αποδόθηκε σε....ζαρντινιέρα, χωρίς κανένας από τους υπαιτίους να
τιμωρηθεί, ουσιαστικά, ποτέ. Η ίδια προκλητική αδιαφορία και ατιμωρησία επιδείχθηκε
και σε περιστατικά όπως ο βασανισμός μεταναστών στο Α.Τ. Ομονοίας ή η
παρακολούθηση και σύλληψη συνδικαλιστών της ΔΕΗ σε διαδήλωση.
...Δεκέμβρης 2008...Η ντροπή συνεχίζεται...Η δολοφονία του δεκαεξάχρονου
Ανδρέα Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αποτελεί τη νομοτελειακή κατάληξη μίας σειράς
“μεταρρυθμίσεων”, που έχει επιλεγεί εδώ και καιρό. Υπό το πρίσμα αυτό, η δολοφονία
του δεκαεξάχρονου δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα τυχαίο και
μεμονωμένο γεγονός, αλλά ως η σταδιακή μετατροπή του κράτους σε τιμωρό και
πρωτεργάτη ακραίων συμπεριφορών με πρωταρχικό το ρόλο της Κυβέρνησης που
παρακινεί,σχεδιάζει και εκτελεί το μεγάλο “μεταρρυθμιστικό” της πλάνο.
Το κράτος δικαίου δεν θέλει εκτελεστές. Περιστατικά κρατικής τρομοκρατίας
σαν κι αυτό δυναμώνουν την πεποίθηση μας για την ανάγκη μία πιο ανοιχτής και
δίκαιης κοινωνίας η οποία δεν αναπαράγει και διαιωνίζει όλο και περισσότερη ωμή βία.
Προς αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουν να κινούνται οι προσπάθειες και οι αγώνες
μας. Θέλουμε κράτος για τους πολίτες και όχι κράτος που στηρίζει και εξαπολύει
δολοφόνους.
Πιστεύουμε και διεκδικούμε μια Ελλάδα ελευθερίας και όχι κρατικής
βίας, σεβασμού και όχι φόβου.
Σε μια Ελλάδα Παιδείας,Κρατικής Ευθύνης και Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
'
Ως Πανελλήνια Αγωνιστική Σπουδαστική Παράταξη καταδικάζουμε
απερίφραστα το συγκεκριμένο γεγονός. Πάνω από όλα όμως εκφράζουμε
τη θλίψη μας για τον άδικο χαμό -με αυτό το χυδαίο τρόπο- ενός παιδιού
δεκαέξι χρόνων.
