Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας, το Νοέμβριο του 1973. Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας.
Από την αρχή του 73 εκφράστηκε με ανεβασμένες μορφές πάλης η λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα όπως η κατάληψη της Νομικής, το Φλεβάρη του 73, η διαδήλωση στις 4 Νοέμβρη 1973, με αφορμή το μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου, όπου έγιναν και συλλήψεις αλλά και η διαδήλωση 3.000 φοιτητών για συμπαράσταση στους συλληφθέντες στις 8 Νοέμβρη. Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν στις σχολές.
Την Τετάρτη 14 Νοέμβρη 1973, το πρωί εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου συγκεντρώνονται στο προαύλιο του Ιδρύματος. Αρχίζουν συνελεύσεις για να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν το νέο σχέδιο της χούντας για την υποταγή του κινήματος.
Συγκέντρωση γίνεται και στη Νομική που αποφασίζει να κατευθυνθεί στο Πολυτεχνείο. Στις 2.00 μ.μ., 5.000 περίπου φοιτητές έχουν συγκεντρωθεί στο Πολυτεχνείο, ενώ αρχίζει να μαζεύεται και άλλος κόσμος. Η Πατησίων δονείται από τα συνθήματα κατά της χούντας. Η Ασφάλεια κινητοποιείται και καλεί τους συγκεντρωμένους να αποχωρήσουν.
Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές στο Πολυτεχνείο συγκροτούν μια επιτροπή κατάληψης. Κλείνουν οι πόρτες και στις 8.30 το βράδυ γίνεται η πρώτη συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής. Αμέσως οι πρώτες προκηρύξεις σκορπίζονται στην Πατησίων που είχε κλείσει από τον συγκεντρωμένο κόσμο. Ακούγονται τα πρώτα συνθήματα:
«Ψωμί – Παιδεία - Ελευθερία», «Λαέ, σπάσε τις αλυσίδες» και «Κάτω η χούντα».
Την Πέμπτη 15 Νοέμβρη 1973, η κατάληψη αποτελεί πόλο έλξης του λαού της Αθήνας που αρχίζει να συρρέει στο Πολυτεχνείο. Ως τις 9.30 το βράδυ η κατάληψη έχει πυκνώσει ενώ ο λαός στους γύρω από το Πολυτεχνείο δρόμους, φωνάζει αντιχουντικά συνθήματα.
Και ο Νίκος Ξυλούρης χρωματίζει τον αγώνα και δυναμώνει τις καρδιές:
«Πότε θα κάμει ξαστεριά ποτές θα Φλεβαρήσει»
Το τραγούδι που έγινε σύνθημα. Σύνθημα στις καρδιές και στις ψυχές όλων όσων αγωνίστηκαν, που πάλεψαν και θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς σήμερα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Οι χουντικοί οχυρώνονται πίσω από τα τανκς. Οι σφιγμένες γροθιές όμως των νέων δεν λυγίζουν…
“Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο”!!!
Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ, όσο παραμένουν ζωντανές οι αιτίες για ΕΞΕΓΕΡΣΗ!!! Ζει μέσα από τους αγώνες που συνεχίζει να δίνει καθημερινά το φοιτητικό κίνημα για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο. Ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας.
Στις συντηρητικές πολιτικές και την κριτική που δέχεται το Φοιτητικό Κίνημα απαντάμε με διαρκή αγώνα για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
“Η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Εθνική Υπερηφάνεια…είναι ΑΠΟΚΤΗΜΑ…
και αποκτάται με Αγώνες και Θυσίες κάθε ημέρα. Είναι θέμα μόνιμου Αγώνα…”
'
Πάντα Αγωνιστικά
ΠΑΣΠ ΤΕΙ Καβάλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου